Laat ik eens met de deur in huis vallen “zij die niet zijn geweest hebben iets gemist”.

Wij, Ineke en ik dus, hebben deze keer geen excuus kunnen vinden om niet te komen. Ook deze keer had ik op de bewust vrijdag vrij genomen en tot mijn verrassing had ook Ineke een vrije dag, we konden dus al vroeg op pad. Ware het niet dat ik de maandag er voor de 125 SVS van Ineke had laten keuren bij de RDW en direct na de keuring werd mij verteld dat het kenteken nog deze week binnen zou komen. Ja hoor, het kenteken kwam op donderdag binnen, alleen moest nu de plaat nog gemaakt worden en deze zou pas vrijdag na 3 uur klaar zijn. Omdat ik het wel fijn vond dat de 125 SVS nu eens legaal op de weg zou verschijnen hebben we daar maar op gewacht.
Voor dit treffen vond ik het wel leuk om met iets bijzonders te komen, maar de S4 rijdt wel maar heeft een moeilijke koppeling die niet lekker werkt, de 200 heeft geen kick starter veer (al wel besteld en ontvangen), plus dat het ding rottig start, dus daar moet ik nog het nodige aan doen. Wat blijft er dan als apart over: juist de 125 RLA die op zijn sloffen de 60 km per uur haalt en omdat er verteld was dat het maar een korte rit zou zijn durfde ik dat wel aan. Want om nou te zeggen dat de RLA de meest comfortabele Puch is gaat wat ver. Het ding rijdt prima maar volgt een geheel eigen weg, zeker op de Belgische kasseien, maar ja, opvallen is afzien zullen we maar denken. Met de RLA eerst maar eens een wat langere proefrit gemaakt, voordat ik de gok waagde. Behalve dat de uitlaatmoer los kwam bij de cilinder ging het goed. Op vrijdag morgen de ring nog vast gezet en de tank inhoud gecontroleerd, deze was ruim half vol (zeg maar 3/4) met een verbruik van 1 op 20 en een tank inhoud van bijna 8 liter, inclusief reserve moest dit dus genoeg zijn (maar hier over later). Van de SVS had ik de beroemde raketten al eerder goed vast gezet dus was het nu nog wachten op de kentekenplaat.
Om exact 3 uur ging ik naar de kentekenplatenwinkel en kreeg daar te horen dat de plaat al ‘s morgens om 11 uur klaar lag, dus voor de kat zijn viool zolang gewacht, het moet wel viool zijn want onze kater is een je weet wel kater. Beide motorfietjes stonden al op de aanhanger en de aanhanger hing al achter de camper, de hond was al naar de buren verhuisd dus waren we helemaal klaar om te gaan, ware het niet dat de buurvrouw - die van de hond dus- nog even wat kwam zeggen en ook nog wel een bak koffie lustte. Geen enkel probleem want koffie is zo gezet en we waren nog steeds vroeg genoeg. Om vier uur stapte we in de camper en na enig voorgloeien kon er gestart worden. Zoals verschillenden van jullie weten wonen wij vlak aan de A16 richting tunnel Dordrecht dus de snelweg is met circa 5 minuten bereikt. En ja hoor het stond muurvast, omdraaien en over de brug gaan was geen optie, dus aansluiten maar. Het viel uiteindelijk erg mee want direct na de afslag ‘s Gravendeel was het over en konden we in één keer doorstomen naar Schilde. We hoefden niet meer te tanken dus fouten maken ging ook niet. De TOMTOM bracht ons keurig in de Lindestraat te Schilde waar vader Kennis ons stond op te wachten, nadat ik er eerst voorbij gereden was. Om ongeveer zes uur stonden we geheel gesettled op de parkeerplaats en waren de Puchjes al afgeladen met behulp van zoon Kennis. Ineke wilde nog wat boodschappen doen in Schilde voordat we de avond ingingen. Dus de helm werd opgezet, de rugzak omgebonden, de SVS gestart en daar ging ze dan, de wereldstad Schilde in, op zoek naar een supermarkt. Nou presteert Ineke het om op de landkaart te verdwalen, dus helemaal gerust was ik er niet op, maar ja als die ketting van het aanrecht eenmaal los is willen die vrouwen ook gelijk de gehele vrijheid hebben. Gelukkig leverde het geen enkel probleem op want ze was binnen het half uur weer in één stuk terug, met de boodschappen die ze wilde hebben.
Het feest kon beginnen. Heerlijk weer, dus de stoeltjes en tafel werden gepakt, een blikje bier open getrokken, het boek opengeslagen en genieten maar. Zo kalmpjes aan kwamen ook de overige Puch leden binnen druppelen. Volgens Ronnie en Bart moesten we rekenen op in totaal een opkomst van zo’n 50 motorfietsen. Ik had er op vrijdag avond een zwaar hoofd in, want wij bleven steken bij Lies, Leo, Anton, Coby, Huib en wij tweetjes.

Na het demo geweld werd om 1 uur de rit gestart welke ons zou voeren naar het Trabant Museum, naar een terras en weer terug naar Schilde. De rit had een totale lengte van circa 113 km. Onze motorfietsjes hadden ruim genoeg benzine dus er werden geen problemen verwacht. Na een wat onwennige start met mij direct achter de voorrijder Ronnie ging het allemaal heel voorspoedig. Dat onwennige komt hoofdzakelijk door ons omdat wij gewend zijn aan het follow-up systeem en er in België meestal met wegkapiteins gereden wordt. Deze begeleiders zetten gewoon de kruispunten af zodat wij zonder gevaar kunnen doorrijden. Even wennen, want die snelle jongens komen je natuurlijk ook weer voorbij razen om het volgende kruispunt te kunnen afzetten. Werkt perfect en zeker met een voorrijder als Ronnie want die rijdt echt keurig een snelheid die ik zelfs met het scootertje prima kon bij houden. Op het moment dat ik volop zat te genieten van de tot nu toe prachtige rit moest er in een mooie stadje, bij een brug links afgeslagen worden en ja hoor, de RLA wilde niet meer. De achterste begeleider stopte ook ,evenals Ineke en Wout en Ellie. Hoe hard ik ook op de startknop drukte, niet meer aanslaan. Wie schetst mijn verbazing even scheef houden op het knopje drukken en lopen het ding. De benzine dop er maar afgehaald, in de tank gekeken en nog ruim halfvol. Dus ik denk aan een vuiltje of zoiets, dat kon haast niet want ik had het hele benzine systeem keurig schoon gemaakt. Op het moment dat er weer gereden zou gaan worden sloeg hij weer af tot mijn stomme verbazing. Volgens mij moest het dus de benzine toevoer zijn. Bij Wout achterop naar een benzine pomp om een jerrycan te halen en daar stond de hele club te wachten op ons. Bart was zo vriendelijk om met de bezemwagen terug te rijden en heeft de scooter opgeladen. Ondertussen had ik al een jerrycan benzine getapt met de bijbehorende olie. Toen de RLA aankwam, de benzine in de tank gegooid -er ging ongeveer 4 liter in- dus dat 3/4 vol van mij was wel goed. Starten lopen. Toch maar besloten om de RLA op de bezemwagen te laten en bij het Trabant museum maar verder te zien. Op het moment dat Ineke aankwam bij het tankstation begon ook haar SVS te stotteren, Ineke -ook niet gek- besloot om maar gelijk de tank vol te gooien en daar ging zeggen en schrijven 4 liter in, dus ook lang niet leeg, maar daarna geen problemen meer gehad. Voor beide is een verklaring. De SVS verbinding tussen de linker en de rechter tankwang zit verstopt (kan niet anders) Bij de RLA is het wat gecompliceerder. De uitgang van de tank zit op gelijke hoogte met de ingang van de carburateur, de carburateur heeft een boven aansluiting, het benzine slangetje loopt enigszins bol naar boven, tel daarbij de hoogte van de doorlaat van de kraan en het niet werken van de reserve stand (wist ik niet) en het probleem is verklaart. 
Na eerst het Trabant museum bewondert te hebben is de RLA weer afgeladen en heeft verder geen probleem meer opgeleverd.
Het Trabant museum was klein maar zeker de moeite waard, al was het alleen maar door het enthousiasme van de eigenaars. Na dit bezoek werd er weer gestart en nam ik mijn plaats weer in achter Ronnie, tussendoor nog een korte stop op een terras en daarna terug naar Schilde. De route kan ik niet beschrijven want ik heb geen idee waar ik geweest ben, wat ik wel kan zeggen is dat de route goed in elkaar zat en HEEEEEEL erg mooi en gevarieerd was. Ook onderweg nog ergens een slot aan het water tegen gekomen waarvan ik mij voorgenomen had om de naam te onthouden, maar ja die leeftijd hé.
Keurig op tijd kwamen we weer terug bij het clubgebouw van de Early Riders. Alwaar een verdiend biertje genuttigd kon worden.
Als avondmaal had moeder Kennis gezorgd voor een perfecte BBQ met een heerlijk salade buffet dus de dag kon niet meer stuk.
‘s Avonds moe maar voldaan in de camper gekropen, om de volgende morgen weer te kunnen genieten van de volgende ritdeelnemers. Wij hebben deze rit niet gereden maar wel het merendeel van de motoren bekeken.
Om ongeveer 11 uur zijn wij weer richting Zwijndrecht vertrokken.

Om met het begin te eindigen.
“zij die niet zijn geweest hebben iets gemist”.