[ Motor USA ] [ elf steden 2000 ] [ elf steden 2001 ] [ elf steden 2002 ] [ Denmark Puch Club ] [ 9 provincien ] [ Zelzate brommer ] [ Elf Bergen ] [ Jubileum rit PCN ] [ Rondje IJselmeer PCN ] [ Twente rit ] [ Pampus rit ] [ Stampersgat ] [ Oostenrijk Puch Club ] [ Euro Puch 2009 ] [ Euro Puch 2010 ] [ Euro Puch 2012 ]

EURO PUCH TREFFEN mei 2012

De redactie van de Puch Kurier had  mij aangewezen om een verslag te maken van het EPT, zodoende heb ik de koe bij de horens gevat en zie hieronder dan het resultaat.

Punt 1 ben ik maar begonnen om die koe en horens te verwisselen voor een Puch 250SGS en stuur, helaas kon Ineke mij niet vergezellen want die was nog aan huis gekluisterd, nee niet met de ketting maar met een zere poot.
Omdat ik per definitie best wel lui ben heb ik die plaatsvervangende koe, de Puch dus, op de aanhanger gezet en hiervoor de camper en ben dus op mijn dooie gemak naar Schilde gereden.
Daar aangekomen werd ik ontvangen door de familie Overbekking die ook zojuist was aangekomen.
Toen wij op onze plaatsen stonden kwam ook de familie Alewijnse met de caravan, maar Oje die hadden geen motorfiets meegenomen, want Leo had iets met een slijmbal, bleek een ontsteking te zijn zoals hij mij later uitlegde.
Ik was na dit alles toch wel heel erg moe geworden en heb maar een stoeltje uitgeklapt en stilletjes afgewacht tot er iemand koffie aanbood. Dit bleek bier te worden maar was wel erg lekker.
Die zelfde dag kwamen er nog vele andere Puch Club Leden, sommige zelfs met hun lieftallige gades.
Één van deze gades had trouwens een prachtige Puch Suzuki TU250X ABC tot Z meegenomen waarvan er maar 3 in Nederland zijn. Deze prachtige Puch is ooit in Japan geproduceerd en heeft zelfs een knopje waarmee je kan starten.
Haar echtgenoot moest zich voortbewegen op een Puch M125, trouwens ook mooi maar geen knoppie. Uiteraard was ook de mooie Puch Goldwing, een nazaat van de Puch 800, aanwezig. Ook deze Puch is in het verleden in Japan geproduceerd maar is duidelijk een Oostenrijks ontwerp, met een vleugje Duits. Deze modellen staan ook wel bekend als een Moto Guzzi met hangtieten

Op zaterdag zou dan het officiële Puch treffen een aanvang vinden en nu kan ik wel eindeloos doorzeuren van hoe mooi de rit was, maar dat hoef ik natuurlijk niet uit te leggen want de organisatie was in handen van vader en zoon Kennis en dan weten ingewijden dat het prima verzorgd is, om het beter te zeggen “tot in de puntjes” zelfs het weer hadden ze geregeld, was wel iets te warm maar dan werd je tenminste nat van het zweten in plaats van de regen.
Een stop gemaakt bij een bedrijf waar vierwielers gerestaureerd werden van wel zeer hoge afkomst. De kwaliteit van de restauraties liet absoluut niets te wensen over, de bij behorende prijzen heb ik maar niet naar gevraagd. Overigens viel regelmatig mijn snavel open van het getoonde.
Als wij dan de geijkte vraag stellen “Hoe hard kendie” is het antwoord steevast “zo hard alsie durf” vele PK’s staan tot je beschikking en dan praat je wel over auto’s van wel erg lang geleden.

Na ruim een uur stapten wij weer gezamenlijk op ons Oostenrijkse Lagonda’s  met twee wielen en op naar de lunchstop. Een overheerlijk boterhammetje genuttigd in de open lucht en daarna, zoals gebruikelijk weer terug naar Schilde, alwaar de motorfietsen weer op de standaard gezet konden worden en het eten en drank gelag kon beginnen.
Uiteindelijk is een ieder die avond in zijn bed gekomen en misschien hebben enkele elkaar nog wel nagezeten in de gangen van het hotel, maar dat is mij volledig ontgaan.

En dan op naar de volgende dag een rit georganiseerd door de Early Riders, dit is een rondje, driehoekje, vierkantje rit welke rond 11:00 startte.
Geweldig dus, omdat ik met voorbedachten rade, de Puch buiten had laten staan, bij het clubhuis en uiteraard vergeten was de sleutel (soort van veredelde spijker) er uit te halen had ik het idee ´ als ik er om 10:59 ben, ben ik vroeg genoeg. Ik was er zelfs wel twee minuten eerder, en gaf de gebruikelijke klap op de spijker, maar helaas er ging geen lampje branden, toen ging mij een licht op. Tijdens de klap op de sleutel had ik niet gemerkt dat deze sleutel de gebruikelijk millimeters naar beneden ging en na nogmaals denken en kijken, waren er twee mogelijkheden

1. Ik was vergeten de sleutel na het op de standaard zetten omhoog te trekken.
2. Of de sleutel is uit zichzelf gezakt.

In ieder geval was mijn accu schoon leeg. Dom, dom, dom,  van die sleutel.
De overige Puch leden zijn op mijn aanraden maar zonder mij vertrokken en gelukkig was er een aardige Belg (er zijn alleen maar aardige Belgen trouwens) die een accu lader bij zich had en tegen mij zei ´dat lossen wij wel op” en ja hoor pak weg 20 minuten later zat er weer genoeg sap in de accu en kon er gereden worden.
Ik dus met gezwinde spoed richting de eerste stop, het rondje, driehoekje, vierkantje werkte prima.
Om niet te veel tijd te verliezen besloot ik om het eerste pomp station maar voorbij te rijden met de gedachte “er komen er nog velen” en dat was wel waar maar het was ook zondag.

Dom, dom, dom, van die pomp stations

Zonder problemen bij de lunch stop gekomen, waarna ik weer kon aansluiten bij de club.
De rit ging verder over prachtig mooie paadjes, maar hoe kleiner de paadjes, hoe minder de pomp stations. Ondertussen reed ik al enkele kilometers op reserve dus bij het eerste de beste redelijk dorp gestopt bij mensen die stonden te praten voor hun huis en vriendelijk gevraagd waar het dichtstbijzijnde open pomp station was . Dit was ongeveer 100 meter rechtdoor een kleinstukje links, aan het einde rechts en weer een klein stukje rechtdoor. Goed je begrijpt het al deze kleine stukjes zijn Brabandse en Zeeuwse kleine stukjes, maar het pomp station was er in ieder geval. Dus tot op de rand afgevuld en de rit weer voortgezet. Maar helaas één rondje gemist en dan gaat het dus helemaal fout, maar de tank was vol en geen Puch Navigator, dus maar na enkele kilometers recht uit maar weer rechts omkeert.
Op een hoek stond een ijsboer dus met de gedachte hier ga ik een ijsje eten gestopt en daar stond in de bosjes ook het rondje.
Met een zucht van verlichting het ijsje genuttigd en daarna geen aanwijzingen meer gemist. Al met al was ik zelfs niet de laatste die binnen kwam.

Aan allen van de organisatie hartelijk dank voor het leuke weekeinde en zoals ik vorige keer ook al memoreerde,

dit mag je eigenlijk niet missen.