|
|
|
|
Verslag van de tocht Oud-Beijerland – Zwattendorf en terug In de aanloop naar de “Oostenrijk-week” van 15 tot en met 21 september jl. werd door Huib Boender het plan geopperd om met de Puch-motor naar Oostenrijk en terug te rijden, in plaats van de machines op de kar te zetten. Een ware uitdaging. Eerst werden de mogelijkheden bekeken. De machines moesten goed geprepareerd worden. Er moest een busje of auto met aanhanger beschikbaar zijn als bezemwagen. Het aantal personen beperkt blijven tot 5 à 6. Getracht zou worden tussen de 260 en 300km per dag te rijden, zodat in 5 dagen de afstand van ± 1300km gereden kon worden met een snelheid van ± 75km/h, als weg en verkeer dat zouden toelaten. Dat betekende tevens dat het avontuur 3 weken zou duren. Voldoende reserve delen mee, eventueel een reserve motor. Alleen bij hoge uitzondering gebruik maken van de snelweg. De route moest zoveel mogelijk over Provinciale wegen en Bundesstrassen afgelegd worden. Voor overnachtingen hadden we keuze uit van te voren reserveren of zien waar we terecht komen op het eind van de dag. Langzamerhand begon alles vorm aan te nemen. Vier Puch-rijders gingen mee, te weten, Huib Boender, Aart Boender, Jaap de Jong en Harry Dirix. Aart wilde alleen in Oostenrijk rijden en op die manier diende zijn TF als reserve machine gedurende de heen en terug reis. De drie machines waarop gereden werd waren SG’s. Ab Weessies stelde zijn nieuwe auto beschikbaar en trok de aanhangwagen, met de motor van Aart, onderdelen, proviand en dergelijke. De aan hangwagen werd beschikbaar gesteld door Gert Heuvelman. Harry zorgde voor een uitgekiend pakket reserve onderdelen en gereedschappen. Huib monteerde nog een 12 Volt batterij op zijn motor voor de voeding van een Garmin Quest navigatiesysteem. Kaarten gingen natuurlijk als “backup” mee en van de route werden A4-formaat kopieën gemaakt. Boven de koplamp had Harry een A4-formaat plankje gemonteerd waar de kaartkopieën geplaatst konden worden. Bovendien werden op de motor van Huib en Harry een leesrol geïnstalleerd om in telegramstijl de routebeschrijving aan te geven. Hier een waarschuwing voor de mensen die een kaart of routebeschrijving willen raadplegen onder het rijden en deze in de tanktas hebben gestopt. Je kunt je in het hedendaagse verkeer niet permitteren om ook maar een paar seconden te lang op de kaart te turen. Levensgevaarlijk! Plaats van de leesrol of leesplank; boven de koplamp. Eindelijk is de dag dan aangebroken. Op maandag 8 september wordt alles ingeladen en gecontroleerd bij Aart in Nieuw-Beijerland. Vertrek vond plaats bij de garagebox van Huib in Oud-Beijerland op dinsdagmorgen 08.00 uur. Voorop Huib met navigatiesysteem, dan Harry en Jaap en als hekkensluiter Ab en Aart in de volgauto met aanhanger. Door de Kiltunnel de N3 op en met het pontje over naar Werkendam, langs Aalburg door Den Bosch richting Veghel en in Venlo de grens over. Het navigatiesysteem ging echter kuren vertonen en was niet meer betrouwbaar. Jammer maar niets aan te doen. Verder op de ouderwetse manier d.m.v. aanwijzingen op de rol lezen en op de kaart rijden. Natuurlijk werd er wel eens (elke dag minstens één maal) fout gereden, maar dat mocht de pret niet drukken. Voor diegenen die daarin geïnteresseerd zijn zal de gereden route als aanhangsel bij dit verslag gevoegd worden. De juiste weg vinden in Aken viel niet mee, maar het lukte dan toch. Na een klein stukje België begonnen bij Monchau de eerste hellingen van 15% en er zouden er nog velen volgen. In Schleiden hebben we overnacht. Die dag hebben we 336km afgelegd. Moe, maar tevreden.
2e dag. Door Nordrhein – Westfalen ging het oostwaarts naar Koblenz. Langs de linker Rijnoever rijden over de Bundesstrasse 9 is een belevenis. In één woord; fantastisch. Bij Bingen am Rhein werd de Rijn verlaten om iets zuidelijker af te zakken en bij Worms de Rijn over te steken. Vanaf Bensheim was het weer klimmen, dalen, haarspeldbochten enz. De steek heet dan ook “Bergstrasse”. Aankomst en overnachting in Waldürn na 357km.
3e dag. Pas om 09.00 uur vertrokken i.v.m. mist. Even buiten de stad, in het plaatsje Höpfingen moesten we noodgedwongen stoppen omdat doorrijden niet verantwoord was. Jaap had twee gele veiligheidsvestjes te voorschijn gehaald. Dit was voor “gezien worden” op de weg een uitkomst, maar toch maar wachten totdat de mist zou optrekken (Harry reed al met zijn bekende veiligheidsgordel om). Het spreekt voor zich dat er met licht op gereden werd. Opeens verscheen er een heer met een Borgward Isabella Sport. Hij stapte uit, we raakten aan de praat en werden meegenomen naar een “gasthaus”, waar de eigenaar gesommeerd werd open te doen en ons te voorzien van koffie. Na wetenswaardigheden te hebben uitgewisseld vertrokken we 1½ uur later toen de mist voldoende was opgetrokken. Tijdens het gesprek met Herbert Böhrer, de heer uit de Borgward, werd ons aangeraden een iets andere route te nemen, i.v.m. slechte weg en zwaar vrachtverkeer. Tot Augsburg liep
4e dag. Op weg naar Salzburg via Wasserburg en Traunstein was er een flinke omleiding die wat tijd vergde. In Salzburg werd de verkeerde baan genomen. Deze gaf ons het advies om bij Hallein de snelweg te verlaten en daar weer op de B159 te gaan, onze oorspronkelijke route. We hadden besloten de “Hohe Tauern” over te steken bij Bad Gastein met de autotrein. Een ritje van ± 10 minuten. Tijdens deze rit zit iedereen in een gesloten coupé en de voertuigen staan op overdekte wagons. De motorfietsen worden met twee sjorbanden aan weerszijden van de wagon vastgezet, zijstandaard uit en in de 1e versnelling. Door de sjorbanden kunnen de motorfietsen alleen een klein beetje voor of achteruit en dat is alle beweging die er tijdens de rit in zit. Na het wegrijden van het perron werd Huib door een politieagent staande gehouden en verzocht zijn licht aan te doen. Huib die ons ieder keer waarschuwde; jongens denk aan je licht (in Oostenrijk ook bij daglicht voor motoren verplicht). Tot nu toe waren de weergoden ons goed gezind geweest, maar dat veranderde toen we uit de treintunnel kwamen. Het hemelwater kwam met bakken naar beneden, juist toen we in Obervellach gestopt waren om te overnachten. Het totaal aantal afgelegde km’s bedroeg die dag 264.
5e dag. De helft van de rit zat er op zonder dat de machines maar één mankement hadden getoond. Bravo Puch’’s, bravo motorrijders en begeleiders in de volgwagen. Die zondag konden we lekker uitrusten en ons biertje drinken. Zalig! Zwattendorf. Over het treffen met de leden van de Freunde Alter Motorräder en de ritten zal door anderen, die aan dit treffen hebben deelgenomen, geschreven worden, neem ik aan. Buiten het repareren van een gaskabel van Jaap zijn motor en het beschikbaar stellen van een duplex ketting en gereedschappen aan Piet den Haan, bleef de gereedschapskist dicht. 
|
