|
|
|
|
Laat ik eerst maar eens beginnen met hoe wij in Oostenrijk kwamen. Nadat wij onze camper voorzien hadden van een opstapje (voor Henk) een grotere water tank laten monteren en wat andere dingen waren wij er klaar voor. Dus op donderdag 11 september de hele handel opgeladen, lekker vroeg zodat we ruim op tijd in Oostenrijk konden zijn. Omdat wij onze vakantie aan de rit zouden plakken hadden wij zo wie zo al besloten om niet alle ritten me te rijden maar na ongeveer 2 of 3 dagen verder te trekken richting Wenen en dan langs de Donau weer terug naar Nederland te gaan. Henk had zijn Heinkel opgeladen omdat hij het niet zag zitten, in verband met zijn linker been functie om iedere dag op een Puch te rijden en met de Heinkel moet hij met de hand schakelen en dat spaart zijn been. Ik had besloten om met de Honda 400F te gaan, want bergen rijden, met mijn ervaring, op de 125SVS zag ik niet zitten. De eerste dag verliep keurig volgens planning en we stopte dan ook op een Parkeer plaats in de buurt van Karlsruhe. De volgende morgen kreeg ik lekker koffie op bed (doet Henk altijd als we op vakantie zijn) en om ongeveer 9:00 uur werd er weer aangevangen met de rit richting Oostenrijk. Het weer was miezerig en we moesten denken aan die echte helden die helemaal op hun Puchjes die kant uit gingen en wij hoopten dat zij het wel droog hielden. Wij hoopten aan het eind van de middag in de buurt van Salzburg te zijn zodat we zaterdag op ons gemak naar Zwattendorf konden tuffen. Na 30 km stond er een bord met de vermelding dat er over een afstand van 50km aan de weg gewerkt werd. Dit hebben we geweten. Om circa 10:00 uur stonden we stil en tot circa 14:00 hadden we minder dan 50 km gereden. Maar besloten om een parkeer plaats op te gaan en te wachten tot er weer gereden werd. Dat was ongeveer 2 uur later om na ongeveer 30 minuten weer stil te staan. De Tom Tom geraadpleegd en verder binnen door richting Munchen. Voor Munchen weer de snelweg op en weer file. We wilden de snelweg op om een slaap/parkeer plaats te vinden want Duitsland is in tegenstelling tot Frankrijk niet vol gestopt met campings. Uiteraard waren alle parkeer plaatsen vol met vrachtwagens dus geen plaats. Maar net voor de Oostenrijkse grens was er dan plek. Moe en laat zijn we in slaap gestort. Met nog een kleine 300 km voor de boeg moet het lukken om op tijd in Zwattendorf te zijn. Dat is prima gelukt want om ongeveer 13:30 arriveerde we. De Tom Tom had keurig de weg gewezen voor het laatste stuk en we werden pal voor de deur gewaarschuwd met de opmerking “Bestemming Bereikt” Na eerst de Boender club te hebben begroet zijn we de camper gaan neer zetten op de daarvoor bestemde plaats en hebben de voortent er aan gehangen. Wim en Marian Ruesink kwamen ook net thuis en Wout en Hennie arriveerde net. Ik dus koffie zetten tijdens die tijd arriveerde er nog meer PCN leden dus het werd een gezellige boel in de voortent. Om 18:00 werd er besloten om met een aantal te gaan eten. Henk had geen zin om de camper weer van zijn plaats te halen en op de motor vond hij al helemaal niets (waarschijnlijk gezien mijn ervaring met bergen rijden), dus mochten wij met Wim en Marian mee rijden. Ik in het laadruim tussen de motor kleding en de accordeons. Uiteraard bleek het eerste Gasthoff een besloten etentje te hebben dus daar konden we niet terecht, dus op naar de volgende waar we wel terecht konden. Met negen man/vrouw werden we aan een lange tafel gezet en toen ik om mij heen keek bleek dat we vergeten waren om ook Wout en Hennie te vertellen dat we gingen eten. Knap stom van ons, gelukkig namen ze het ons niet kwalijk (zeiden ze) Na een blik op de menu kaart was er keus uit drie gerechten Snittzel, Schweinegebrat und Rind alles even veel maar volgens Jaap niet alles even lekker (hij had Schweinegebrat wat ik ook had en wel lekker vond). Gelukkig vond Harry het veel te veel (hij had Snittzel) dus had Jaap alsnog iets lekkers. Huib rekende alles Zusammen af en bedong korting zoals het een goed penningmeester betaamt. Voor 12.50 Euro per persoon hadden we een konings maaltijd. Na het eten klom ik weer terug in het laadruim en dank ik Wim nog steeds om zijn uitermate nette rijstijl, want het is geen genot om achterin te liggen terwijl je van een berg af hotseknotst met een volle maag. Het is ondertussen zondag 14 september en ik vind het tijd worden om mijn eerste ervaring met de motorfiets in de bergen op te doen. Het was droog maar bere koud. Ik dus op de Honda en Henk op zijn Heinkel. Ik wordt bergafwaarts volledig zoek gereden door Henk maar berg opwaarts kan ik hem best bij houden. Is ook niet zo moeilijk de scooter heeft ongeveer 8 pk en de Honda tegen de 45 pk. Na een tijdje rijden begin ik het steeds leuker te vinden en durf al wat sneller naar beneden. Het wordt dus afwachten of ik de traagste slak wordt van de slakken groep drie. Waarschijnlijk wel want naar boven geen probleem maar naar beneden vind ik nog steeds een beetje eng. Dan is het nu eindelijk maandag en zal in de middag de eerste rit gereden gaan worden. Na een behoorlijke nachtrust op naar de ontbijt kamer, waar de tafels gedekt stonden. Iedereen die binnen kwam wilde aan het eerste tafeltje gaan zitten, maar werd consequent weggejaagd door de eigenaar, dat was de tafel von Herr Boender en consorten, hunne koninklijke hoogheden verschenen als laatste aan het ontbijt. Daarna was het start nummers ophalen Harry 1 Jaap 2 ik 3 Aart 4 en Henk 5 (Aart was zodoende het beleg van onze sandwich). Terug gekomen in de camper kwam Marian langs en zei “heb ik het ontbijt klaar en is Wim weer nergens te vinden”, “die staat natuurlijk weer ergens te praten”. Wat later ben ik Henk kwijt en ga langs bij Wout en Hennie. “Hebben jullie Henk ergens zien Wimmen”. Zo is het nieuwe Nederlandse werkwoord Wimmen ontstaan. Om circa 12:00 uur wordt de Oostenrijk week dan officieel geopend door de voorzitter van de FAM. Na zijn toespraak wordt er Goulash geserveerd in een wel hele leuke soepkom, gemaakt van uitgehold brood, echt helemaal te gek. Daarna wordt er gestart voor de eerste korte rit welke gereden wordt met circa 30 motoren. We hebben de eerste vuurdoop allemaal goed doorstaan en zijn gestopt voor nogmaals een lunch welke ons aangeboden werd door de FAM. Ook hier weer een hoeveelheid welke ruim voldoende was om geen diner meer te hoeven. Tjonge wat kunnen Oostenrijkers lekker eten. Het brood wat geserveerd werd was ongeveer 1 meter lang met een gigantisch hoeveelheid verschillende soorten beleg. Daarna was het weer terug naar beneden wat voor mij een draconisch rit was scherpe bochten op een weggetje wat één en al modder was. Zoals gezegd naar boven geen probleem ik haalde Paul Overbekking op zijn 125 met gemak in, maar naar beneden kwam hij mij weer als een speer voorbij. We waren net voor de regenbui weer terug op de camping en kijken uit naar de dag van morgen welke door iemand anders beschreven gaat worden. Wij besluiten morgen of we twee of drie dagen blijven voordat we doorgaan met onze vakantie richting Wenen en de Donau. Op Woensdag morgen zijn wij vertrokken en hebben een prachtige tocht gemaakt en zijn nog verschillende keren op de motor gestapt om gedeeltes langs de Donau en een gedeelte door Tsjechië te rijden. Ondertussen ben ik het bergen rijden steeds leuker gaan vinden en gaat het ook beter naar beneden. Wij hebben een fijne tijd gehad en bedanken de FAM voor hun enorme gastvrijheid.
|
